Dinsdag 13 december
Ik spring uit bed, hoe laat zou het zijn, in mijn slaapkamer zit maar een klein raampje en daarvoor heb ik een karton gezet voor isolatie. Ik druk op het lichtknopje. Het blijft donker in mijn slaapkamer. Ik kijk op mijn mobieltje. 04.30 uur. Alles is donker maar ook heel erg stil. Ik loop mijn kamer uit. Ik hoor nergens een geluid van stroom, en geen enkel lichtknopje werkt. De stroom is uitgevallen. Ik kijk naar de weg. Daar is het ook volkomen donker. De ketel maakt ook geen geluid meer. Zonder gas en zonder stroom begin ik deze dinsdag. Vandaag hoop ik naar Târga Mureș te gaan voor een volgende stap om een Roemeens kenteken op mijn auto te krijgen, ik heb de nodige voorbereidingen al gedaan. Aan het einde van deze dag hoopt ook een transport uit Holland aan te komen. Vanuit Urk komt er een generator, dank aan Hoekstra Electrotechniek en de Menorahkerk! Mijn schoonzussen en nichtjes hebben de kledingkasten doorgekeken voor bruikbare kleding voor het gezin uit Oekraïne. Dank, zij hebben veel mooie dingen ingepakt, volgens mij hebben zij ook nieuwe aankopen gedaan. Dank aan Jeanet, zij heeft alles gecoördineerd en ook allemaal lieve dingen voor mij erin gedaan. Zij kan wel een blog schrijven over het versturen van pakketjes en de routes die sommige pakketjes volgen.
Koffie zetten, water koken, o nee dat lukt niet. Wassen bij de kraan. Met een zaklamp erbij, hier moet ik nog wat handigheid bij krijgen. Ik was er niet op berekend gisteravond, anders had ik mijn kleding alvast klaargelegd. Gelukkig weet ik wel een beetje waar alles ligt. Het huis is afgekoeld tot 12 graden. Buiten is het -7 graden. Het is niet echt warm. Ik trek behoorlijk wat laagjes over elkaar aan, een goede tip van een oud collega van de PZ. Ik heb sinds een paar weken een zwerfpoesje, zij is denk ik een week of tien, ik kan haar niet iets warms geven. Ik kan haar niet uitleggen dat ik het voor niet warmer kan maken. Om 11.47 uur moet ik mij melden in Târga Mureș met alle documenten die ik ondertussen heb. Mijn auto is 6 december gekeurd bij de R.A.R. (Register Auto Romận). Vooraf was ik op aanraden van een Nederlandse bekende naar een kantoortje in Tậrnăveni gegaan. Zij hebben de documenten voor import geregeld en mij stap voor stap geholpen waar ik steeds naar toe moest gaan. Zij waren erg ter wille, zij spraken Roemeens maar zochten steeds iemand op die het in het Engels voor mij kon vertalen.
De hulpvaardigheid van dit kantoortje was groot, in tegenstelling bij de R.A.R. Een mannenwereld waar ik als Nederlandse vrouw blunder op blunder maakte totdat er mannen waren die ook in de rij stonden en zagen dat die ‘domme Hollandse vrouw’ wel iets hulp kon gebruiken. Ook al spraken zij Roemeens, zij gingen mij gewoon voordoen hoe ik de formulieren moest invullen en waar ik met mijn auto moest gaan staan. Ik heb daar heel veel geleerd. Ook al spreek je iemands taal niet, voor doen, helpen, aanwijzen, naast en bij iemand gaan staan kan heel veel betekenen.
Om half tien een geluidje. Het alarmknopje van de gasmelder gaat op oranje en dan weer op groen. Het geluid van de koelkast hoor ik weer en de cv gaat aan. Snel nog even koffie zetten en iets warms voor de poes maken. Ondertussen ruiten van de auto ijsvrij maken.
Heel fijn nog even een warme beker koffie. Huis afsluiten, adres van de Ministerul Afacerilor Interne Serviciul Public Comunitar Regim Permise de Conducere si Inmatriculare a Vehiculelor (ministerie van Binnenlandse Zaken, communautair rijbewijsregime en kentekenregistratie) in de navigatie gezet. Het is midden in de binnenstad. Ik kies ervoor om de auto bij de Lidl te parkeren. Een stukje te lopen. Ik kom in de stad. Ik zie de Lidl en een groot parkeerterrein bij Kaufland. Ik parkeer de auto, neem de papieren mee en kom bij het gebouw.
Bij binnenkomst moet ik een trap op. Hier zitten allemaal mensen te wachten voor hun paspoort. Ik ga aan de kant staan voor kenteken auto. Ik vraag aan iemand als ik aan de goede kant sta. Ja, ik sta goed. Na een tijdje zegt iemand dat ik naar de balie kan gaan. Alle papieren worden doorgenomen en dan wordt gezegd waarom ik niet voor half 11 ben gekomen en waar mijn kentekenplaten van de auto zijn. Ik zeg deze zitten op mijn auto en dat de afspraak door het kantoortje is gemaakt voor mij. Ik moet een nieuwe afspraak maken. Zij maken het niet voor mij. Geen service voor onhandige Hollanders. Ik kan naar huis toe.
Terug naar de auto. Een telefoontje. De vrachtauto van het humanitair transport is bij Târga Mureş. Zij gaan nog naar een ander adres. Ik kan hen over een uur verwachten.
Om vier uur zie ik de vrachtauto voorbij komen. Ze rijden voorbij. Snel naar de weg. De vracht wordt eerst uitgeladen. Het is nog spannend. Zit de generator er wel bij. Daarom komt eindelijk de vrachtauto bij me. Gelukkig, alles is compleet, de zakken met kleding voor het gezin dat hoopt te komen als de papieren in orde zijn, de spullen die Jeanet ingepakt heeft voor mij en de generator vanuit Urk. De mannen drinken een kop koffie en willen dan weer door, voordat het donker wordt. Met dat zij wegrijden en ik weer terugloop zie ik dat alle lampen weer uit zijn en hoor ik ook bepaalde geluiden in het dorp. De stroom is weer weg en in het dorp wordt steeds geprobeerd om het weer op gang te krijgen. Wat fijn dat om 21.15 uur de lampen weer aangaan, de cv weer start. De kamer wordt weer warmer en ik mag aan het einde van de dag de zegeningen tellen. Moe, koud, maar wat is God goed en groot.
Donderdag 22 december
Vandaag opnieuw naar Târga Mureș gegaan. Afspraak 13.17 uur. Nederlandse nummerborden onder mijn arm, auto staat zonder nummerplaten op een parkeerterrein in Târga Mureş, dit schijnt te mogen. Alle papieren ingeleverd. Veel wantrouwen omdat ik voor de 2e keer kom, ergens moet iets niet kloppen… De angst bij het personeel is groot om iets over het hoofd te zien, daardoor voelt de behandeling niet altijd even vriendelijk. Stel dat zij iets over het hoofd zien, kan misschien wel voor hen ontslag betekenen. Na veel over en weer gepraat kan ik om 15.00 uur de Roemeense nummerborden ophalen. Ik mag het nummer zelf uitkiezen alleen de eerste 2 letters moeten MS zijn van Mures. Het wordt MS 71 JVE Roemeens met een persoonlijk tintje.
Om 15.00 uur sta ik met een kloppend hart voor de balie, ja! Ik krijg de borden mee, nu naar de auto. Als jij de nummerborden eraf kunt halen, kun jij ze er ook weer opzetten aldus broerlief Jan. Proberen, nog eens proberen. Het past niet. Rondgekeken en een man om advies gevraagd. De Roemeense nummerborden zijn een slagje groter. Op weg met mijn auto zonder nummerborden door de stad naar een garage….. Google Maps, navigatie brengt mij ergens… , maar niet op het juiste adres. De man is mij wel terwille, stapt in zijn auto, rijdt naar een autogarage, koopt een kentekenplaathouder en komt met 5 minuten terug. Hij zet de nieuwe houder op mijn auto en ondertussen praten we wat. Ik mag hem niet meer geven dan 20 lei (4 euro), en ik kan mijn route vervolgen. Ondertussen begint het te schemeren en wordt het erg druk in de stad. Donderdagmiddag 22 december rond half 5 in een drukke stad met schemer heeft niet mijn voorkeur. Aan alle kanten raast het verkeer en niemand houdt meer rekening met die onhandig Hollander!
Na een enerverende dag mag ik veilig in Idrifaia aankomen. Deze donderdag zal ik niet snel vergeten. De grote tegenstelling tussen de vriendelijkheid op straat en de kilheid van de bureaucratie. Het weten dat angst regeert maakt voor mij het wel anders, zij zitten gevangen in een systeem. De vriendelijkheid buiten laat mij iets zien dat de gewone burger, los van systemen door Gods goedheid nog iets van warmte en liefde mag uitstralen.